Φολέγανδρος
ΣΤΙΧΟΙ Φολέγανδρος
Εκείνη τη νύχτα στο βράχο ψηλά πέφταν αστέρια και τα ‘χες χαμένα.
Κι όλο ρωτούσες αν μου φαινόταν μελό ή κλισέ .
Κι εγώ έχω τύψεις γιατί δε σου είπα ποτέ αυτά που νιώθω ποτέ.
Δως μου τα χέρια να φύγουμε πέρα απ΄ τις πόλεις της θλιμμένης νιότης.
Αγκαλιασμένοι να βουτήξουμε μέσα στη δίνη της ορμής της πρώτης.
Δεν κάνει να κλαίμε για αυτά τα παιδιά που ήμασταν τότε χαμένα , τυφλά.
Μα πως να ξεχάσω το βράχο στη Φολέγανδρο εκεί .
Πέρασαν δεκαεπτά καλοκαίρια εσύ να χορεύεις γυμνή στων άστρων τη μουσική.
Δως μου τα χέρια να φύγουμε πέρα απ΄ τις πόλεις της θλιμμένης νιότης.
Αγκαλιασμένοι να βουτήξουμε μέσα στη δίνη της ορμής της πρώτης.
Εγώ κι εσύ σφιχτά πιασμένοι.
Η ανατολή κι η οικουμένη να φλέγεται μπροστά.
Δως μου τα χέρια να φύγουμε πέρα απ΄ τις πόλεις της θλιμμένης νιότης.
Αγκαλιασμένοι να βουτήξουμε μέσα στη δίνη της ορμής της πρώτης.