Ο άνεργος

Καταμεσήμερο κι ένας εργάτης
μέσα στους δρόμους τριγυρνά.
Βδομάδα πέρασε που τον σχολάσαν
μ’ άλλους πέντε- έξι από τη δουλειά.

Για τη φαμίλια του, για τον αγώνα,
πρέπει ολόρθος να σταθεί.
Να κάνει δύναμη, να μη λυγίσει
μέχρι το δίκιο του να βρει.

Η πίκρα κι η οργή
μέσα του πληγή
μα στα μάτια του φως.
Ζυγώνει η στιγμή
που θα γεννηθεί
ένας κόσμος σωστός.