Άσ’ τα φίλε προδρομένε

Φίλε μου, σ’ έχει προδώσει
η γυναίκα π’ αγαπάς
κι ο καημός σ’ έχει σταυρώσει
στο σταυρό της μοναξιάς.
Μα να κλάψεις ντρέπεσαι
γιατί άντρας λέγεσαι.

Άσ’ τα, φίλε προδομένε,
άσ’ τα μάτια σου να κλαίνε.
Όταν χάνεις μιαν αγάπη,
επιτρέπεται το δάκρυ.

Φίλε μου, πίνεις για ’κείνη
και για ’κείνη ξενυχτάς,
η πληγή όμως δεν κλείνει
και αβάσταχτα πονάς.
Μα να κλάψεις ντρέπεσαι
γιατί άντρας λέγεσαι.

Άσ’ τα, φίλε προδομένε,
άσ’ τα μάτια σου να κλαίνε.
Όταν χάνεις μιαν αγάπη,
επιτρέπεται το δάκρυ.